[Dutch] Juridische strategieën voor contractonderhandeling door freelancers
Als freelancer kom ik het regelmatig tegen: je onderhandelt met een werkvloermanager binnen een groot bedrijf, bent al rond, iedereen kijkt blij, maar dan krijg je nog eens een contract van 20 pagina’s voor de kiezen dat 500 % in jouw nadeel is geschreven en waar je je maar even mee akkoord moet verklaren, anders no klus for you!
(Ik heb meegemaakt dat ik dat contract voor de kiezen kreeg nadat ik er al een tijd had gewerkt en dan was het “tekenen, of we betalen niet voor wat je al hebt gedaan”.)
Wat meestal het geval is, is dat niemand dat echt zo wil – de mensen met wie je moet werken niet en jij al helemaal niet – maar het is nu hoe de dingen eenmaal gedaan worden en een uitzondering maken is van bovenaf streng verboden. Met andere woorden, er is een systeem en iedereen zit er in vast.
Hoe ga je daar praktisch mee om?
Internetjurist Arnoud Engelfriet heeft eens een serie stukjes geschreven over hoe in de onderhandelingsfase praktisch om te gaan met starre bureaucratie. De titels zijn helaas wat klikazig, maar het gaat uiteraard om de inhoud:
- Hoe je een bak geld verdient door gewoon de inkoopvoorwaarden te accepteren, wacht wat?
- Als voor kleine klusjes de inkoopvoorwaarden te zwaar zijn, maak er dan een grote klus van. Huur me niet in voor 500 euro, maar voor 50.000 euro, dan zijn de risico’s voor mij makkelijker te behappen.
- Dure Zuidasadvocaten haten deze contractentruc
- Juridische bezwaren bestaan niet, alleen commerciële. Vraag je meer van me? Dat kan, maar dan betaal je meer.
- Met deze truc stel je ongemerkt inkoopvoorwaarden buiten werking
- Kom je niet onder de inkoopvoorwaarden uit? Prima, accepteer ze zonder morren en zet je eigen voorwaarden in je offerte, met daarbij een tekstje dat die eigen voorwaarden voorgaan.
De teneur van de stukjes is voornamelijk dat je niet moet proberen onverranderlijke zaken te veranderen. Er is in onderhandeling vaak genoeg ruimte voor alternatieve oplossingen.
Ik realiseerde me dat zelf toen ik met een grote partij in 2016 onderhandelde, waar precies het bovenstaande gebeurde: ik moest een nadelig contract maar slikken, anders ging de klus niet door. Een van de dingen in het contract was dat wat er ook misging en aan wie het ook lag, ik de volledige schade moest betalen.
Er was niet veel ruimte om dingen aan te passen – HR zei letterlijk: “we verwachten dat je je naam invult, je tarief en wat je komt doen” –, waarop ik het wat-je-komt-doen heb veranderd van “developer” in “assistent van de developer”. Daarmee kon ik de schade niet afwentelen, maar hopelijk wel de aansprakelijkheid. De assistent van de developer neemt immers niet zelfstandig beslissingen van een niveau hoger dan zelf de koffie inschenken – dat doet de developer.
Of dat in de praktijk gewerkt zou hebben? Geen idee. Zelf betwijfel ik het. Je moet het dan al over de boeg van de redelijkheid en de billijkheid gaan gooien, maar een rechter zou ongetwijfeld zwaar laten wegen dat je een contract hebt getekend waar alle aansprakelijkheid naar jou wordt verschoven. Ik voelde me er echter prettig bij.
Dit is voornamelijk een memo to self, omdat ik nu voor de tweede keer in een half jaar een half uur ben kwijt geweest aan het samenstellen van dit lijstje. Hopelijk hoef ik me voortaan alleen nog maar te herinneren hier een blogje over te hebben geschreven.
English: Internet lawyer Arnout Engelfriet wrote some articles about how a little fish can negotiate with big fish about immutable contracts.
Leave a Reply